Het Pinksterfeest-de oogst van de eerstelingen

• De betekenis van het Pinksterfeest in het O.T. – het Verbond met het volk Israël
• De betekenis van het Pinksterfeest in het N.T. – de oogst van de eerstelingen
• Het Pinksterfeest en de berg Sinaï en het oude verbond
• Pinksteren en de berg Sion en het nieuwe verbond
• Het eerste Pinksterfeest in het N.T.
• Een samenvatting van belangrijke Pinksterfeest gebeurtenissen
• Welke dag is de “Laatste Dag”? (Johannes 6: 39, 40, 44)
• De laatste dag en de eerste opstanding
• De Berekende Hebreeuwse Kalender. (BHK = CHC)
•  De gebeurtenissen op de glazen zee

Het Pinksterfeest en de berg Sinaï en het oude verbond

Nadat God het volk Israël uit Egypte had geleid en zij de Rode Zee doorgetrokken waren, kwamen zij – na een reis van bijna zeven weken – bij de berg Sinaï aan. God sprak toen persoonlijk de Tien Geboden tot hen. Nadat Hij de geboden op stenen tafels had geschreven, gaf Hij deze aan Mozes. Daarna schreef Mozes de rest van de voorschriften en statuten op, die God aan het volk Israël gaf om het volledige verbond vorm te geven tussen Hem en Israël. Toen werd het verbond in een speciale offerande ceremonie bekrachtigd:

“Mozes kwam terug en vertelde al de woorden van de HEERE en al de bepalingen aan het volk. Toen antwoordde heel het volk eenstemmig en zij zeiden: Al de woorden die de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen.

Vervolgens schreef Mozes al de woorden van de HEERE op. Hij stond ‘s morgens vroeg op en bouwde onder aan de berg een altaar en richtte twaalf gedenkstenen op voor de twaalf stammen van Israël.

En hij stuurde de jonge mannen van de Israëlieten erop uit. Die brachten brandoffers en brachten dankoffers voor de HEERE, te weten jonge stieren.

Mozes nam de helft van het bloed en deed dat in de schalen, en de helft van het bloed sprenkelde hij op het altaar.

Hij nam het boek van het verbond en las dit ten aanhoren van het volk voor. En zij zeiden: Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen en Hem gehoorzamen.

Toen nam Mozes het bloed, sprenkelde het op het volk en zei: Zie, dit is het bloed van het verbond dat de HEERE met u gesloten heeft op grond van al die woorden”. (Exodus 24:3-8)

Deze ceremonie beëindigde het plan, dat God hen voorlegde toen zij bij Sinaï aankwamen – dat zij een speciaal koninkrijk en een heilige natie zouden zijn:

“Toen klom Mozes omhoog, naar God. De HEERE riep tot hem vanaf de berg: Zo moet u tegen het huis van Jakob zeggen en de Israëlieten verkondigen:

U hebt zelf gezien wat Ik met de Egyptenaren gedaan heb en hoe Ik u op arendsvleugels gedragen en u bij Mij gebracht heb.

Nu dan, als u nauwgezet Mijn stem gehoorzaamt en Mijn verbond in acht neemt, dan zult u uit alle volken Mijn persoonlijk eigendom zijn, want heel de aarde is van Mij.

U dan, u zult voor Mij een koninkrijk van priesters en een heilig volk zijn. Dit zijn de woorden die u tot de Israëlieten moet spreken”. (Exodus 19:3-6)

Dus, zoals God zei, “Israël was heilig voor de HEERE, de eersteling van Zijn opbrengst….”. (Jeremia 2:3) Inderdaad, op dit eerste “Pinksterfeest” bij Sinaï werd Israël voor God de eersteling van de naties van de wereld.

Pinksteren en de berg Sion en het nieuwe verbond

In het Nieuwe Testament beschrijft het Pinksterfeest: God, die Zijn Heilige Geest in grote kracht zendt en wat het feitelijk begin was van Gods Kerk – gebouwd op het fundament van Jezus Christus en de Apostelen. Omdat God Jeruzalem koos als de locatie voor Zijn tempel (gebouwd door koning Salomo), begon de Kerk ook bij Gods Tempel. Als God Zijn Heilige Geest in een andere plaats over de Apostelen en discipelen had uitgestort, hadden de Joden het niet willen geloven dat het van God kwam. Zoals wij zullen zien was dit echter een ontzagwekkende gebeurtenis in Gods grote plan:

“En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen.

Plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten.

En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen.

Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken”. (Handelingen 2:1-4)

De manier, waarop God Zijn Heilige Geest uitstortte – in aanwezigheid van vele duizenden Joden, die in de tempel samen waren gekomen om het Pinksterfeest te vieren – laat er geen twijfel over bestaan dat dit een krachtige daad van God was! Door te veroorzaken dat de Apostelen in talloze andere talen konden spreken door de kracht van Gods Heilige Geest, liet God duidelijk Zijn persoonlijke, goddelijke tussenkomst zien. Dit was geen mensenwerk, maar van God. Dit verbazingwekkende vertoon van goddelijke macht verschafte ook een geestelijke bezegeling van Gods autoriteit en bevestigde, dat de Apostelen Zijn geroepen en gekozen getuigen waren:

“Nu woonden er Joden in Jeruzalem, godvrezende mannen uit alle volken die er onder de hemel zijn.

Toen dan dit geluid klonk, kwam de menigte samen en raakte in verwarring, want ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken.

En zij waren allen buiten zichzelf en verwonderden zich, en zij zeiden tegen elkaar: Zie, zijn het niet allen Galileeërs die daar spreken?

En hoe kunnen wij hen dan horen, eenieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn?

Parthen, Meden en Elamieten en zij die inwoners zijn van Mesopotamië, Judea, Cappadocië, Pontus en Asia, Frygië, Pamfylië, Egypte, en de streken van Libië, dat bij Cyrene ligt, alsook de nu hier verblijvende Romeinen, zowel Joden als proselieten, Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze taal over de grote werken van God spreken.

En zij waren allen buiten zichzelf en raakten in verlegenheid, en de één zei tegen de ander: Wat wil dit toch zeggen”? (Handelingen 2:5-12)

Na een paar lasteraars tot zwijgen te hebben gebracht stond Petrus op om tot de duizenden, die bij de tempel samengekomen waren, een krachtige boodschap te prediken over de kruisiging en opstanding van Jezus Christus. Na velen van hen werkelijk te hebben overtuigd, riep hij hen op zich tot God te bekeren voor hun zonden en voor hun aandeel in en instemming met de kruisiging van Christus:

“Laat dan heel het huis van Israël zeker weten dat God Hem tot een Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk deze Jezus, Die u gekruisigd hebt.

En toen zij dit hoorden, werden zij diep in het hart geraakt en zeiden tegen Petrus en de andere apostelen: Wat moeten wij doen, mannenbroeders?

Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.

Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal.

En met veel meer andere woorden legde hij getuigenis af en spoorde hij hen aan met de woorden: Laat u behouden uit dit verkeerde geslacht”! (Handelingen 2:36-40) Met als gevolg, dat op dat Pinksterfeest drieduizend mensen werden gedoopt en aan de Kerk werden toegevoegd.

Degenen, die gedoopt waren en die betrokken waren bij de kruisiging van Jezus, ontvingen de vergeving, die Jezus aan de Vader vroeg toen Hij aan het kruis was genageld: “Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen”. (Lukas 23:34) Zo begon de Kerk op het Pinksterfeest in 30 n. Chr.

Jezus Christus, de eerste die opstond uit de doden, was de voorloper. (Hebreeën 6:20) Ook in Leviticus 23:10-11 (NBG), “de eerstelingsgarve van uw oogst”, bewogen voor God – was een voorafschaduwing van het naar de hemel gaan van Jezus om door God te worden aanvaard als de “eerste van de eerstelingen”.

Bovendien wordt Jezus – als de eerste van de eerstelingen – ook “de Eerstgeborene uit de doden”. (Kolossenzen 1:18; Openbaring 1:5)” en “de Eerstgeborene zou zijn onder vele broeders” (Romeinen 8:29) genoemd.

God bracht het volk Israël naar de berg Sinaï om Gods geboden te ontvangen en een verbond met Hem aan te gaan als Zijn volk!

Evenzo zullen bij de eerste opstanding de broeders van Christus door engelen naar de berg Sion in de hemel gebracht worden om Jezus te ontmoeten. Op dat moment zullen wij God de Vader zien als Jezus ons aan Hem presenteert:

“Zie, Ik en de kinderen die God Mij gegeven heeft”. (Hebreeën 2:13)

Onze roeping en bestemming zijn wonderbaarlijk! Let op de aansporing van Paulus als hij onze roeping vergelijkt met die van het oude Israël, verzameld bij de berg Sinaï:

“Hef daarom de slappe handen op en strek de knikkende knieën, en maak rechte sporen voor uw voeten, opdat wat kreupel is, niet wordt ontwricht, maar veeleer genezen wordt.

Jaag de vrede na met allen, en de heiliging, zonder welke niemand de Heere zal zien.

Zie erop toe dat niemand achteropraakt in de genade van God…..

Want u bent niet tot een tastbare berg [Sinaï] genaderd, en tot een brandend vuur, tot donkerheid, duisternis en stormwind, tot bazuingeschal en het geluid van woorden. Zij die dat hoorden, smeekten dat het woord niet meer tot hen gericht zou worden,

want zij konden wat hun bevolen werd niet verdragen: zelfs als een dier de berg aanraakt, zal het gestenigd of met een pijl doorschoten worden.

En wat zij zagen was zo verschrikkelijk, dat Mozes zei: Ik ben zeer bevreesd en sta te beven.

Maar u bent genaderd tot de berg Sion en tot de stad van de levende God, tot het hemelse Jeruzalem en tot tienduizendtallen van engelen,

tot een feestelijke vergadering en de gemeente van de eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten van de rechtvaardigen, die tot volmaaktheid zijn gekomen,

en tot de Middelaar van het nieuwe verbond, Jezus, en tot het bloed van de besprenging, dat van betere dingen spreekt dan dat van Abel”. (Hebreeën 12:12-15, 18-24)

Wij worden “de gemeente van de eerstgeborenen” (Hebreeën 12:23) en de “eerstelingen” van God genoemd. (Jakobus 1:18) Dit betekent dat het restant van de zeven weken oogst degenen beschrijven, die tot eeuwig leven zullen verrijzen in de eerste opstanding.

Het patroon van de “zeven kerken” in Openbaring 2 en 3 stemt overeen met de 7 weken, die wij moeten tellen tot het Pinksterfeest en met de 50 ^ste dag, die de eerste opstanding tot eeuwig leven uitbeeldt.

Opnieuw zien wij hetzelfde patroon – Jezus Christus de eersteling, dan de rest van de oogst – de Kerk – bij Zijn komst:

“Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn [gestorven in geloof].

Want omdat de dood er is door een mens, is ook de opstanding van de doden er door een Mens.

Want zoals allen in Adam sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden.

Ieder echter in zijn eigen orde: Christus als Eersteling, daarna wie van Christus zijn, bij Zijn komst”. (1 Korintiërs 15:20-23)

Wij hebben de geweldige roeping en bestemming om de zonen en dochters van God te worden in de eerste opstanding! Dan zullen wij verheerlijkt worden met een geestelijk lichaam en denkwijze.

Paulus schrijft over deze belofte:

“Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus,

Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam, overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen”. (Filippenzen 3:20-21)

De Apostel Petrus schrijft hier ook over:

“moge genade en vrede voor u vermeerderd worden door de kennis van God en van Jezus, onze Heere.

Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd.

Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent”. (2 Petrus 1:2-4)

Nu – met de wereld in de greep van satanische wetteloosheid en onderdrukking moeten wij bemoedigd worden om onze denkwijze gericht te houden op Gods grote doel voor ons – Gods Koninkrijk; de opstanding en Gods Gezin. God motiveerde de Apostelen door de kracht van Zijn Heilige Geest, om over deze ontzagwekkende beloften te schrijven.

Johannes schrijft:

“Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd. Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent.

Geliefden, nu zijn wij kinderen van God, en het is nog niet geopenbaard wat wij zullen zijn. Maar wij weten dat, als Hij geopenbaard zal worden, wij Hem gelijk zullen zijn; want wij zullen Hem zien zoals Hij is.

En ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, zoals Hij rein is”. (1 Johannes 3:1-3)

Een samenvatting van belangrijke Pinksterfeest gebeurtenissen.

Gods unieke gebruik van het Pinksterfeest in het verleden heeft de betekenis vergroot en eraan toegevoegd. Als wij nu het Pinksterfeest vieren kunnen wij ons de lessen van dit Feest in zowel het Oude als het Nieuwe Testament herinneren:

1. God gaf de Tien Geboden aan Israël. (Exodus 20:1-17; Deuteronomium 5:7-21)
2. Israël vierde de volledige gerst en tarwe oogst van de eerstelingen. (Exodus 23:16)
3. God zond Zijn Heilige Geest om Zijn Kerk te beginnen.
4. Na onze berouw en bekering – met Gods Heilige Geest in ons – begint God Zijn wetten en geboden in ons hart en verstand te schrijven. (Hebreeën 10:16)

5. De wonderbaarlijke prediking van de Apostelen in vele talen was een rechtstreekse vervulling van de profetie, dat het Evangelie in de hele wereld en aan alle naties gepredikt moest worden. (Matteüs 28: 18-20; Lukas 24:44-47; Handelingen 1:8)
6. Door Zijn Heilige Geest te zenden kondigde God aan dat Hij de tempel en het systeem van verering zou verwerpen en uiteindelijk zou vernietigen. (Jesaja 66:1-4; Matteüs 22:1-7; Handelingen 7:44-50)
7. Allen, die God de Vader willen vereren kunnen dat nu doen in geest en in waarheid – in elke plaats in de wereld – niet alleen in de tempel in Jeruzalem, zoals God dat had geboden voor het volk Israël. (Johannes 4:20-24; Hebreeën 10:16-22)

Welke dag is de “Laatste Dag”?

Johannes 6:39-40, 44.

En dit is de wil van de Vader, Die Mij gezonden heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven heeft, niets verloren laat gaan, maar het doe opstaan op de laatste dag.

En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.

Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekt; en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.

Enkele jaren geleden schreef een man een boek en beweerde dat de eerste opstanding op de Laatste Grote Dag zou plaatsvinden, de achtste dag na de zeven dagen van het Loofhuttenfeest. (Leviticus 23:34, 39)

De eerste opstanding zou dus – met deze redenering – de laatste gebeurtenis zijn, dat in Gods plan zou plaatsvinden. Dit slaat helemaal nergens op! Hij baseerde zijn conclusie op de verklaring van Jezus in Johannes 6:39, “En dit is de wil van de Vader, Die Mij gezonden heeft, dat Ik van alles wat Hij Mij gegeven heeft, niets verloren laat gaan, maar het doe opstaan op de laatste dag”.

• Als de verklaring van Jezus niet de “Laatste Grote Dag” na het Loofhuttenfeest betekent, wat betekent het dan?

Omdat Jezus verschillende andere verwijzingen in Johannes 6 maakte naar de “laatste dag”, zullen wij deze verzen onderzoeken en de hele context van Zijn verklaringen vaststellen:

“En dit is de wil van Hem Die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag……Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekt; en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag………Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven, en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag”. (Johannes 6:40, 44, 54)

Het is duidelijk dat Jezus over degenen sprak, die nu – in het tegenwoordige leven van een persoon – geroepen zijn en zich hebben bekeerd en in de eerste opstanding zullen zijn. Hij sprak niet over degenen, die in de tweede opstanding tot leven zullen worden gebracht tot een tweede leven als mens om hun eerste kans voor behoud te hebben.

De tweede opstanding wordt uitgebeeld door de achtste dag, de Laatste Grote Dag na het zevendaagse Loofhuttenfeest.

• Denkt U hierover eens na: waarom herhaalde Jezus vier maal de verklaring: ”Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag”, aangezien degenen, waar Hij naar verwees in Johannes zes in de eerste opstanding zullen zijn?
• Sinds wij weten dat het Pinksterfeest de eerste opstanding uitbeeldt – waarom zei Jezus dat de heiligen tot eeuwig leven zullen worden gebracht “op de laatste dag”?

Het antwoord vinden wij in de samenstelling van de Berekende Hebreeuwse Kalender. (BHK) De BHK is berekend met de eerste dag van de zevende maand – het Trompettenfeest – als de eerste dag van het jaar. Als de heilige dagen dus geteld worden – te beginnen met Trompettenfeest als de eerste heilige Feest dag – hebben wij de volgende opeenvolging van Feest dagen:

1. Trompettenfeest
2. Verzoendag
3. Loofhuttenfeest
4. Laatste Grote Dag
5. Pascha [geen heilige dag]
6. Eerste Dag Ongezuurde Broden
7. Laatste Dag Ongezuurde Broden
8. Pinksterfeest

Als Gods feesten vanaf Trompettenfeest worden geteld, is het Pinksterfeest – uitbeelding van de eerste opstanding – feitelijk “de laatste dag”. Daarom verklaarde Jezus dat degenen, die zich nu bekeerd hebben op “de laatste dag” zullen worden opgewekt – dat is het Pinksterfeest. Als men telt vanaf het begin van de BHK met het Trompettenfeest als de eerste heilige dag van het jaar.

Merk op dat in de opeenvolging van het tellen van de feesten op de BHK, het Pinksterfeest het 8 ^ste feest van God is, alsook de laatste dag. Bovendien betekent het getal 8, een nieuw begin. De eerste opstanding is het nieuwe begin van eeuwig leven voor alle heiligen. Daarbij, als men de 50 dagen tot en met het Pinksterfeest telt, is de 50 ^ste dag de eerste dag na de zevende week of zevende Sabbat en is dat de eerste dag van de achtste week. Tenslotte, die dag is de 8 ^ste eerste dag van de week, vanaf het begin van de 50 dagen telling.

Als wij begrijpen wat Jezus bedoelde met het verklaren: “Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag”, zien wij dat de eerste opstanding niet op het Trompettenfeest gebeurt. Dit is de reden: Trompettenfeest is de eerste dag van de telling, niet de laatste dag. Aan de andere kant; als men telt vanaf de maand Nisan als de eerste maand is de opeenvolging van de feesten totaal anders. Het Pinksterfeest is het vierde feest en de derde heilige dag en het Trompettenfeest is het vijfde feest en de vierde heilige dag. In deze opeenvolging kan geen dag “de laatste dag” zijn.

Jezus verklaarde dat Hij diegenen tot eeuwig leven zou opwekken in de eerste opstanding – “op de laatste dag”. Zijn verklaringen kunnen alleen waar zijn door vanaf het Trompettenfeest te tellen als de eerste dag van het jaar, volgens de BHK. Dit betekent dat het Trompettenfeest niet de eerste opstanding kan uitbeelden. Bovendien wordt een ander probleem aangedragen, omdat het Trompettenfeest een herinnering is van het blazen van trompetten. Het is onmogelijk om te zeggen wanneer de laatste trompet zal worden geblazen om de eerste opstanding aan te kondigen! Stel dat de laatste trompet, die geblazen moet worden op het Trompettenfeest, bij zonsondergang zou worden geblazen en de feestdag beëindigt – dan kan Trompettenfeest onder geen enkele omstandigheid de eerste opstanding uitbeelden!

De Bijbel openbaart dat de enige opeenvolging van het blazen van trompetten in het boek Openbaring staat, hoofdstukken 7, 8 en 11 – de 7 trompetten, geblazen door 7 engelen. In hoofdstuk 11 wordt de zevende trompet of laatste trompet geblazen. Gods Woord verkondigt de eerste opstanding – dat zal moeten zijn op het Pinksterfeest, zoals de Bijbel ons zegt.

Let op: “de zevende engel blies op de bazuin, en er klonken luide stemmen in de hemel, die zeiden: Alle koninkrijken van de wereld zijn van onze Heere en van Zijn Christus geworden, en Hij zal Koning zijn in alle eeuwigheid. [De laatste dag van de regering van de mensheid onder Satan de duivel]

De vierentwintig ouderlingen, die voor God op hun troon zitten, wierpen zich met hun gezicht ter aarde en aanbaden God,

Zij zeiden: Wij danken U, Heere, God de Almachtige, Die is en Die was en Die komt, omdat U Uw grote kracht ter hand hebt genomen en Koning geworden bent.

De volken zijn toornig geworden, en Uw toorn is gekomen en daarmee ook het tijdstip voor de doden om geoordeeld te worden, en om het loon te geven aan Uw dienstknechten, de profeten, en aan de heiligen en aan hen die Uw naam vrezen, de kleinen en de groten, [de opstanding bij de zevende trompet – de laatste trompet] en om hen te vernietigen die de aarde vernietigden.

De tempel van God in de hemel werd geopend en de ark van Zijn verbond werd zichtbaar in Zijn tempel. En er kwamen bliksemstralen, stemmen, donderslagen, een aardbeving en grote hagel”. (Openbaring 11:15-19).

Als de eerste opstanding plaatsvindt zullen engelen de heiligen brengen naar een gigantische glazen zee in de wolken boven Jeruzalem om Christus te ontmoeten. “ik zag iets als een glazen zee, met vuur gemengd. En de overwinnaars van het beest, van zijn beeld, van zijn merkteken en van het getal van zijn naam stonden bij de glazen zee, met de citers van God.

En zij zongen het lied van Mozes, de dienstknecht van God, en het lied van het Lam. Met de woorden: Groot en wonderbaarlijk zijn Uw werken, Heere, almachtige God; rechtvaardig en waarachtig zijn Uw wegen, Koning van de heiligen!

Wie zou U niet vrezen, Heere, en Uw Naam niet verheerlijken? Immers, U alleen bent heilig. Want alle volken zullen komen en U aanbidden, want Uw oordelen zijn openbaar geworden”. (Openbaring 15:2-4)

Er zullen op de glazen zee andere dingen plaatsvinden, voordat Christus en de heiligen naar de aarde terugkeren om Gods Koninkrijk te vestigen:

1. De heiligen zullen hun nieuwe namen ontvangen. (Openbaring 2:17)
2. De heiligen ontvangen hun beloning. (1 Korintiërs 3:8; Openbaring 11:18; 22:12; 2 Johannes 8)
3. De heiligen zullen hun benoemingen ontvangen als koningen of priesters. (openbaring 20:6)
4. De bruiloft van het Lam en Zijn bruid zal plaatsvinden. (Openbaring 19:6-8)
5. Het bruiloftsmaal zal plaatsvinden. (Openbaring 19:9; Matteüs 22:1-13)
6. De heiligen zullen getuigen zijn van het uitgieten van de zeven laatste plagen – de wraak van God. (Openbaring 15:5-8; 16:1-21; Psalm 149:4-9) De zevende plaag zal de slag van Armageddon zijn.
7. De heiligen zullen verzameld worden in Gods leger. Zij zullen met Christus strijden als zij met Jezus naar de aarde terugkeren om Gods Koninkrijk te vestigen. (Openbaring 19:11-21; Zacharia 14:1-9)

Het zal tijd kosten om al deze dingen te laten plaatsvinden. Ongetwijfeld verspreid van het Pinksterfeest tot het Trompettenfeest – ongeveer vier maanden. En aldus de gebeurtenissen vervullend van Openbaring hoofdstukken 15-16 en 18-19.

Gods Woord openbaart dat God de Kerk begon op het Pinksterfeest door het zenden van Zijn Heilige Geest. Hij zal ook de oogst van Zijn Kerk zal voltooien – de geestelijke eerstelingen – op het Pinksterfeest. Op die dag zal God alle rechtvaardige heiligen opwekken uit de dood. Vanaf Abel, de eerste martelaar – de twee getuigen – de laatste martelaren. In de opstanding zullen wij allen in een oogwenk worden veranderd. En glorierijke, onsterfelijke lichamen worden gegeven als de geestelijke zonen en dochters van God de Vader.

“Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus,

Het Pinksterfeest-de oogst van de eerstelingen

Die ons vernederd lichaam veranderen zal. Zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam. Overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen”. (Filippenzen 3:20-21). Wij zullen – als glorierijke geestelijke wezens – schijnen als de sterren van de hemel. (Daniël 12:1-3; Matteüs 13:43).

Dit is de betekenis van het Pinksterfeest-de oogst van de eerstelingen.

[Bijbelteksten zijn ontleend aan de Herziene Statenvertaling © 2010 Stichting HSV’][Nadruk van ons]

Bron: Fred R. Coulter – Maandelijkse brief, april-mei 2015